وحدت در کلام مقام معظم رهبری :
اگر امروز بشریت متوجه این رحمت بشود - رحمت وجود اسلام، رحمت تعالیم نبوى، این سرچشمه جوشان" وحدت" و آن را بیابد و خود را از آن سیراب کند، بزرگترین مشکل بشر برطرف خواهد شد.
اگر چه همین امروز هم، تمدنهاى موجود عالم، بلاشک از تعالیم اسلام بهره مند شده اند و بدون تردید آنچه از صفات و روشهاى خوب و مفاهیم عالى در بین بشر وجود دارد، متخذ از ادیان الهى و تعالیم انبیاء و وحى آسمانى است و بخش عظیمى از آن، به اسلام متعلق است، لیکن امروز بشر به معنویت و صفا و معارف روشن و حق و دلپذیر اسلام که هر دل با انصافى آن معارف را مىپذیرد و مىفهمد نیازمند است.
لذاست که دعوت اسلامى در جهان، طرفدار پیدا کرده است و بسیارى از غیر مسلمین هم دعوت اسلامى را پذیرفته اند.
وظیفه ما این است که از حالا براى پایه ریزى یک دولت حقه اسلامى کوشش کنیم، تبلیغ کنیم، تعلیمات بدهیم، همفکر بسازیم، یک موج تبلیغاتى و فکرى بوجود آوریم تا یک جریان اجتماعى پدید آید و کم کم توده هاى آگاه، وظیفه شناس و دیندار در نهضت اسلامى متشکل شده قیام کنند و حکومت اسلامى تشکیل دهند. تبلیغات و تعلیمات دو فعالیت مهم و اساسى ماست...»
امام خمینى (ره) به عمق نقش اجتماعات دینى چه در بعد اندیشه سازى و چه در بعد اجتماع سازى به خوبى پى برده بود.
او اجتماعات و مراسم دینى را صرفا به منظور کاربرد تعلیمى و آموزشى آن در مقولات فکرى، مورد تشویق قرار نمىدهد بلکه مهمتر از آن به نقش اجتماع سازى و شکل دهى روابط اجتماعى جدید از طریق گردهمایىها و نیز آگاهى یافتن مسلمین از قدرت و نیروى ارادى و انسانى شان هم اشاره دارد.
به همین جهت است که «روز قدس» به عنوان سمبل وحدت جهان اسلام که پیام انقلابى و ضد استعمارى هم دارد از سوى ایشان در سطح جهان اسلام پیشنهاد گردید و همچنین بزرگداشت «هفته وحدت» میلاد حضرت رسول (ص) (از 12 ربیع الاول به روایت اهل تسنن تا 17 ربیع الاول) مورد حمایت وى قرار گرفت; چه اینکه از دیدگاه او روند وحدت بین مسلمین، ضرورت ایجاد سمبلها و نهادهاى تازه اى را مىطلبد که فراتراز زمان و مکان قرار دارد.
طرح اندیشه «وحدت جهان اسلام»
یکى از مشغولیت هاى فکرى دیرینه و اساسى حضرت امام (ره) بود که او در طول دوران فعالیت اجتماعى - سیاسى خود چه قبل ازپیروزى «انقلاب» اسلامى و چه بعد از آن لحظه اى از آن غفلت نورزید. وفادارى صادقانه امام به «وحدت» نه تنها او را به برجسته ترین شخصیت انقلابى جهان اسلام تبدیل نمود، بلکه او توانست در میان فرقه هاى اسلامى مختلف نیز جایگاه بس رفیعى کسب نماید.
استراتژى مبارزاتى امام (ره); درجهت ایجاد بستر و شرایط لازم براى تحقق وحدت و همیارى در جهان اسلام، اصولا روى دو محور عمده تمرکز یافته است:
«حرکت فکرى - فرهنگى» و «حرکت سیاسى - عملى». امام (ره) با توجه به مراحل مبارزه، «تعلیم وتربیت» سیاسى را زیربناى حرکت سیاسى دانسته و اولین وظیفه مردم را در تحقق و توسعه، امر «تبلیغ» و «تعلیم» قرار داده است.
لزوم وحدت جوامع اسلامی
وحدت و یکپارچگى مسلمانان و لزوم اتحاد و اتفاق کلمه میان ایشان بلکه ضرورت توحید کلمه بر محور کلمه توحید براى همه موحدان و خداپرستان روى زمین، از تعالیم و آموزشهاى اساسى آیین اسلام و از اصول فرهنگ قرآنى است.
و بر همین اساس، قرآن کریم یکى از عمده ترین و سازنده ترین اهداف رسالت رسول اکرم صلى الله علیه و آله را تالیف قلوب و ایجاد انس و تفاهم به جاى خصومت و دشمنى بیان مىدارد و اگر کسى در تاریخ، به دیده عبرت بنگرد این معنى را از شاهکارهاى رسالت محمدى صلى الله علیه و آله مىیابد.
«واعتصموا بحبل الله جمیعا ولاتفرقوا»
همگى به حبل و رشته خداوندى چنگ بزنید و پراکنده نگردید.
بعد از رحلت پیامبر عظیم الشان اسلام اوصیاى معصوم او کوشیدند تا آن وحدت و یکپارچگى را حفظ کنند و آنان از حقوق شخصى خویش چشم پوشیدند و در طول تاریخ، دانشمندان مصلح و همه تلاشگران راستین انسانیت، هم خودشان از عوامل اختلاف و تجزیه گریختند و از دامن زدن به آتش خصومت بین مسلمانان، برکنار زیستند و هم دیگران را به اتحاد و تفاهم فراخواندند.
ما مسلمانان به این آیه زیباى قرآن، بیشتر باید بیندیشیم:
«فتقطعوا امرهم بینهم زبرا کل حزب بمالدیهم فرحون»
اهل کتاب و پیروان ادیان آسمانى و اتباع رسولان الهى، گروه، گروه شدند، ضد و دشمن هم گشتند و هر یک به آنچه نزد اوست خرسند و شادمان گردیدند. (المؤمنون /53)
هفته وحدت ؛ قلبهای یکصدا ، دستهای متحد
همانگونه که بدن از سلول‌های گوناگون تشکیل یافته که با وسایل مشترک تغذیه، تنفس، تکثیر مثل با همبستگی کامل کشور تن را اداره می‌نمایند، جامعه نیز از افرادی تشکیل شده که اگر روح برادری در روابط آنان دمیده نشود، آن جامعه راه تکامل را نپیموده ودر تمام شئون حیاتی عقب خواهد ماند.
اگر در هر مساله‌ای از مسایل اجتماعی شک و تردید کنیم و یا در ثبوت آن به تجربه یا آزمایش نیازمند باشیم، درباره ی لزوم اتحاد و همبستگی اجتماع و منافع سرشار آن شک و تردید به خود راه نمی‌دهیم.
هرگز در جهان کسی را پیدا نخواهیم کرد که بگوید پراکندگی ودودستگی مفید و اتحاد بد ومضر است. زیرا کوچکترین سودی که از اتفاق و وحدت عاید اجتماع می‌گردد همان پیوستن نیروهای کوچک و پراکنده به یکدیگر است تا در سایه چنین پیوستگی، نیروی عظیمی به وجود آید که توانایی " مبدا تحولات شدن" در شئون مختلف جامعه را دارد.
سدهای بزرگ جهان که به صورت دریاچه‌ای جلوه می‌کنند از پیوستن رودهای کوچک به وجود می‌آید. هریک از این رودهای کوچک نه قدرت تولید برق دارند و نه چندان به حال کشاورزی مفیدند.
اما از اجتماع همین رودهای کوچک در یک نقطه، دریاچه‌ای به وجود می‌آید که قدرت تولید صد هزار کیلو وات برق در ساعت را دارد و با آن هزاران هزار خانه روشن می‌شود، آبی که با آن می‌توان هکتارها زمین مزروعی تشنه را سیراب کرد.
این منافع سرشار از کجاست؟ آری این همه، از پیوستگی و اتحاد منبعث می شود.
پس بیاییم در تقارن سال نو با آغاز هفته وحدت، فارغ از هر مذهب واندیشه در اتحاد جهانی مسلمانان بکوشیم.