فضائل امام صادق علیه السلام :

ایمان امام

ما چند خبر از اخبار غیبی امام صادق (ع) را نقل می کنیم که خود دلالت بر ایمان شهودی امام صادق دارد.

1 ـ محمد بن عبدالله می گوید: «عبدالحمید که یکی از راویان فقه شیعه است در زندان بود. روز عرفه در مکه خدمت امام صادق رسیدم و از زندان و مضیقه عبدالحمید با ایشان صحبت کردم.

امام صادق دعا کردند و بعد فرمودند: رفیقت از زندان آزاد شد.

موقعی که از مکه برگشتم و با عبدالحمید تماسم گرفتم، معلوم شد همان ساعت که امام صادق دعا کرد و بعد خبر آزادی عبدالحمید را داد، او از زندان آزاد شد.»

2 ـ مهزم می گوید: «برای دیدن امام صادق (ع) به مدینه رفتم و منزلی اجاره کردم. پس از مدتی تمایلی به کنیز صاحب خانه پیدا کردم و روزی دست او را با شهوت فشار دادم.

همان روز به خدمت امام رسیدم و حضرت فرمودند: امروز کجا بودی؟ من به دروغ گفتم که صبح را در مسجد به سر آوردم.

حضرت فرمودند:

اما تعلم ان هذا لاینال الا بالورع

یعنی: آیا نمی دانی به مقام وایت، جز با ورع و پرهیزگاری نمی توان رسید؟»

3 ـ ابی بصیر می گوید: «روزی من جنب بودم و چون دیدم که عده ای به خدمت امام صادق می روند، من هم با حالت جنابت رفتم. حضرت فرمودند: آیا نمی دانی به خانه های ما جنب نباید وارد شود؟»

4 ـ شقرانی می گوید: «روزی منصور دوانیقی به افرادی جایزه و عطا می داد. من هم بر در خانة او ایستاده بودم که امام صادق آمد. جلو رفتم و از ایشان خواستم که از منصور برای من هم عطایی بگیرد. حضرت در مراجعت چیزی را که برایم گرفته بود به من داد و فرمود:

الحسن لکل احد حسن ومنک احسن لمکانک منّا، القبیح لکل احد قبیحٌ ومنک اقبح لمکانک منا.

کار نیکو از هر که سر زند خوب است و از تو بهتر چون منسوب به مایی، و کار زشت از هر که سر زند بد است و از تو بدتر چون منسوب به مایی.»

شقرانی می گوید: «این کلام اشاره ای بود به کار زشت من، زیرا گاهی در خفا شراب می خوردم.»