پنج سال سر بر خاک عبودیت گذاشتی. پنج سال غرق شدی در آیه آیه کلام وحی. پنج سال گذشت از اضطراب روح بی قرارت و تو دوازدهمین درختی شدی که از کویر زمین روییدی.

دوازدهمین بهاری شدی که بشر، هیچ وقت نتوانست
لطافتت را درک کند.

یازده جاده از جاده های امامت پیموده شده بود و تو آخرین جاده ای شدی که تا آسمان قد کشید و به افلاک رسید.

و خدا خواست که چشم های زمین در انتظار به سر ببرد.
خدا خواست که حسرت بکشند زمینیان دیدار تو را.

آقا!
زودتر بیا و ما را برسان به آرزوهای دست نیافته یازده مرد آسمانی.