یکی از اشعاری که اباعبدالله در روز عاشورا می خواند
و آن را اشعار خودش قرار داده بود، این شعر بود:
و آن را اشعار خودش قرار داده بود، این شعر بود:
ألموتُ أولی مِن رُکوبِ العارِ
وَالعَارُ أولی مِن دخولِ النّارِ
(مقتل مقرّم/ص345)وَالعَارُ أولی مِن دخولِ النّارِ
نزد من، مرگ از ننگِ ذلّت و پستی بهتر و عزیزتر و محبوب تر است.
اسم این شعار را باید گذاشت شعار آزادی، شعار عزّت، شعار شرافت.
یعنی برای یک مسلمان واقعی مرگ همیشه سزاوارتر است
از زیر بار ننگ ذلت رفتن.
خطبه ای دارد اباعبدالله (علیه السلام) در روز عاشورا، در آن وقتی که از نظر ظاهر، همه امیدها قطع شده است و هر کسی باشد، خودش را می بازد.
ولی این خطبه آنچنان شور و احساسات دارد که گویی آتش است که از دهان حسین (علیه السلام) بیرون می آید، اینقدر داغ است؛
ألا و إنَّ الدََّعِیِّ بنَ الدَّعِیِّ قَد رَکَزَ بینَ اثنتینِ بینَ السلَّةِ و الذِّلَّةِ، و هیهاتَ منَّا الذِّلَّةُ.
تاریخ : پنج شنبه 91/8/25 | 2:57 عصر | نویسنده : ehsan | نظرات ()