وارد حرم که می شویم، پیش از هر چیز، چشم مان به ضریحی می افتد که قبر امام را در برگرفته است. تا آنجا که می دانیم این ضریح پنجمین ضریحی است که تاکنون در این مکان نصب شده است. ضریح نخست، ضریحی بود چوبی با تسمه های فلزی و پوششی از صفحات طلا و نقره که به سال 957 ه.ق به وسیلة شاه تهماسب صفوی بر مزار امام نصب شد. ضریح دوم که از جنس فولاد و آراسته به نگین های یاقوت و زمرد بود، در سال 1160 0.ق به وسیلة «شاهرخ» نوادة نادرشاه وقف مزار علی بن موسی الرضا (ع) گردید. ضریح سوم در زمان فتحعلی شاه قاجار از جنس فولاد ساخته و نصب شد و ضریح چهارم که از آهن و مفرغ و با پوششی از طلا و نقره بود، در سال 1338 ه.ش بر قبر امام قرار گرفت. ضریح پنجم که همین ضریح فعلی است با طراحی استاد «محمود فرشچیان» و اجرای استاد «خدادادزاده اصفهانی» در مدت هفت سال ساخته شده است. این ضریح با 12 تن ورن، ساختاری از چوب و آهن و روکشی از طلا و نقره دارد. بر روی دو کتیبة طلایی آن سوره های «انسان» و «یس» به خط استاد «موحد» نوشته شده و سایر خطوط آن نیز دربردارندة آیات و اسماء الهی است. استاد فرشچیان در طراحی نقوش ضریح از گل های پنج و هشت پر استفاده کرده که نمادی است از «خمسة طیبه» و «هشتمین حجت خدا». همچنین نقش گل آفتابگردان بر ضریح اشاره دارد به لقب «شمس الشموس» که از القاب امام رضا (ع) است. جالب است که بدانید نصب این ضریح نزدیک به دو ماه طول کشید و سرانجام در روز شانزدهم اسفند ماه 1379 همزمان با عید سعید قربان به پایان رسید.