حسین علیه السلام هنگامیکه مشاهده کرد یاران یکى پس از دیگرى به شهادت مى رسند و مـمـکن است این وضع در آنان سستى ایجاد نماید با جمله اى کوتاه ولى پرمغز و عمیق آنها را به صبر و استقامت دعوت کرد:
صبرا بنى اکرام فما الموت الا قنطرة تعبر بکم عن البوس و الضراء الى الجنان الواسعـة و النعـم الدائمـة فـایکم یکره ان ینتقل من سجن الى قصر ان ابى حدثنى عن رسول الله انه قال : ان الدنیا سجن المؤ من و جنة الکافر و الموت جسر هؤ لاء الى جنانهم و جسر هؤ لاء الى جهیمهم .
(( تـحمـل و بردبارى پـیشه کنید اى فرزندان آزاده ، که مرگ پلى است که شما را از سختیها و مرارتها به بهشت برین عبور مى دهد و به نعمتهاى پایدار مى رساند، کیست که از زندان به قـصر باشکوهى منتقل شود و ناراحت باشد همانا پدرم على بن ابیطالب از جدم رسول خـدا نقل کرده که فرمود: دنیا براى مؤ من زندان است و براى کافر بهشت ، و مرگ پلى است فاصله میان آنها با بهشتشان و میان اینها با جهنمشان .⁽²⁷⁶⁾ ))
نکتـه : حسین عـلیه السلام در این جمـلات کوتـاه اصحاب خود را به سرنوشت آینده نزدیکشان تـوجه مى دهد تا از مرگ نهراسند که مرگ در راه خدا و شهادت در راه دین و ایمان ، زندگى جاوید و ابدى به انسان میدهد و مومن با انتخاب چنین مرگ از همه سختیها و ناراحتى ها و رهائى یافته و به بهشت جاویدان وارد مى شود.