در برخی از آیات، قرآن، مسیح را کلمه خداوند می خواند: إِذْ قَالَتِ الْمَلآئِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهاً فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ
الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ رَسُولُ اللّهِ وَکَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْیَمَ وَرُوحٌ مِّنْهُ

در آیاتی دیگر از اعطای بینات به مسیح و تاییدش به واسطه روح القدس سخن به میان آمده است: وَآتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ

و در سوره مریم داستان ولادت عیسی مسیح ذکر شده و پس از آن برخی از تعالیم این پیامبر اولوالعزم از جمله ادای نماز و زکات و احترام به والدین بیان شده است: وقَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیّاًوَجَعَلَنِی مُبَارَکاً أَیْنَ مَا کُنتُ وَأَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ وَالزَّکَاةِ مَا دُمْتُ حَیّاً وَبَرّاً بِوَالِدَتِی وَلَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّاراً شَقِیّاً وَالسَّلَامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدتُّ وَیَوْمَ أَمُوتُ وَیَوْمَ أُبْعَثُ حَیّاً


همچنین در روایات اسلامی مضامین بسیاری در ذکر اوصاف و مدح مسیح آمده است. رسول گرامی اسلام(ص) در روایتی می فرمایند: من اراد ان ینظر الی زهد عیسی بن مریم فلینظر الی ابی ذر. (هرکس می خواهد زهد عیسی بن مریم را دریابد به ابوذر بنگرد.)

در روایت دیگری پیامبر اسلام(ص) احوال روز قیامت را ذکر می کنند و پس از آن می فرمایند: ثم یخرج رجل فی موکب حواله الملائکه قد صف اجنحتها و النور امامهم فیمد الیه اهل الجنه اعناقهم فیقولون: من هذاالذی قد اذن له علی الله؟ فتقول الملائکه: هدا روح الله و کلمته هذا عیسی بن مریم.(در روز قیامت، مردی در هیاتی در حالی که ملائکه گرد او را گرفته اند وارد می شود. همه اهل بهشت به سمت او روی می گرداند و می پرسند: این کیست که ماذون در مقابل خداوند است؟ فرشتگان پاسخ می دهند: این روح خدا و کله او عیسی بن مریم است.)

زهد عیسی در بسیاری از روایات اسلامی مورد توجه قرار گرفته است کما اینکه امام علی (ع) در نهج البلاغه مسیح را این گونه معرفی می کند: فلقد کان یتوسد الحجر و یلبس الخشن و یاکل الجشب و کان ادامه الجوع و سراجه باللیل قمر و ظلاله فی الشتاء مشارق الارض و مغاربها و لم تکن له زوجه تفتنه و لا ولد یحزنه و لا طمع یذله، دابته رجلاه و خادمه یداه.(بالش او سنگ بود، لباسش خشن بود و طعام او نامرغوب . چراغ شبانگاهش ماه بود و سایبان زمستانش پهنه آسمان. همسری نداشت که خرج آن کند و نه فرزندی که از برایش غمگین شود و نه طمعی که بواسطه آن ذلیل شود. مرکبش پاهایش بود و خادمش دستانش. )

از سوی دیگر بسیاری از معارف و نکات اخلاقی در کتب اسلامی با اشاره به وصایای پیامبران پیشین (که همگی چون نور واحدی بودند) و از جمله حضرت عیسی(ع) بوده است که می توان به برخی از این روایات اشاره کرد.
در کتاب شریف بحار الانوار حکایتی از حضرت عیسی بدین شکل نقل شده است:
روزی عیسی مسیح از مسیری می گذشت که مردی نابینا، از کار افتاده و مبتلا به پیسی را مشاهده کرد. شنید او شکر خدای می کند و می گوید: خدا را شکر که مرا از بلایی که اکثر مردم به آن مبتلا هستند نجات داد. عیسی از او پرسید: و چه بلاییست که تو به آن مبتلا نیستی؟ مرد پاسخ داد: خداوند من را از بزرگترین بلا مصون داشته و آن بلای کفر است. پس عیسی او را به اذن الاهی شفا داد و آن مرد از اصحاب حضرت عیسی گشت و همراه عیسی به عبادت خداوند پرداخت.

در حکایتی دیگر تواضع عیسی در مقابل حواریون این گونه به تصویر کشیده شده است: روزی عیسی طعامی برای حواریون تدارک دید. پس از پایان غذا، عیسی دست تک تک حواریون را شست. حواریون خطاب به عیسی گقتند: یا روح الله سزاوارتر است ما این کار را بکنیم نه شما. عیسی پاسخ داد: من این کار را با شما کردم تا شما نیز با کسانی که آنها را مورد تعلیم قرار می دهید همین کار را بکنید.

از عیسی سؤال‌ شد کدام از مردم بهتر است؟ عیسی در پاسخ دو مشت از خاک برداشت و از سوال کننده پرسید: کدام یک از این دو خاک بهتر است؟ همه انسانها از خاک آفریده شده اند وهیچ فرقی بین آنها مگر به خداترسی نیست.

با نگاهی کوتاه و گذرا به آن چه در آیات و روایات اسلامی در مورد حضرت عیسی مسیح و مادر پاکدامنش آمده است، به خوبی میزان احترام و عظمت این پیامبر الهی نزد مسلمانان روشن می شود. در حالی که در هیچ یک از دیگر ادیان چنین احترامی به مسیح گذاشته نشده است.

از سویی دیگر و به تصریح قرآن مجید مسیحیان و نصاری نزدیک ترین اشخاص به اسلامند و محبت و دوستی آنان با مسلمانان بیش از دیگران است. که در طول تاریخ نیز این واقعیت با شواهد بسیاری گره خورده است.(از جمله جریان بحیرای راهب و حکایت نصرانی که سر مبارک امام حسین(ع) را از خولی گرفته و معطر و پاکیزه نمود.)