درخواست اسرای آل محمد از دشمنان هنگام حرکت به سوی کوفه:
اسرای اهل بیت به دشمنان گفتند: شما را به خدا قسم می دهیم که ما را از قتلگاه عبور دهید تا با شهدایمان وداع کنیم.

خطاب حضرت زینب به پیکر برادرش حسین در قتلگاه:
حضرت زینب پیکر بی سر امام حسین را در آغوش گرفتند و فرمودند:
ای برادر! اگر مرا مخیر کنند که نزد تو بمانم یا آهنگ سفر بکنم ، بدون شک ماندن نزد تو را بر میگزینم
اگرچه درندگان گوشت مرا بخورند ، ای فرزند مادرم ، دفاع از زنان و کودکان مرا خسته کرده است.

خطاب حضرت زینب به یاران امام حسین در قتلگاه:
ای یاران محمد! ببینید اینان خاندان رسول خدایند که به صورت اسیر رانده می شوند !
ای وای چه اندوهی ! امروز گویا جدم ، محمد مصطفی و پدرم علی مرتضی و مادرم فاطمه زهرا و برادرم حسن از دنیا رفته اند.

خطاب حضرت زینب به شیعیان در قتلگاه:
ای شیعیان ما! بر غریبی بگریید که کافور او خاک بود و از آب فرات منع شد و آب غسل او خونش بود و آغشته به خون در کربلا افتاده است.

هدف دشمن از رساندن هرچه زودتر اسرای اهل بیت به کوفه:
دشمن کوشش می کرد هرچه سریعتر اسرای اهلی بیت را به کوفه برساند تا پاداش خود را در قبال کشتن خاندان پیامبر و به اسرات در آوردن آنان بگیرد.

رفتار تکان دهنده یکی از دشمنان با اسرای آل محمد در قتلگاه:
یکی از دشمنان به نام " زجر بن قیس " با دیدن درنگ اهل بیت در قتلگاه با تازیانه شورع به زدند کودکان و زنان کزد و از آنان خواست تا هرچه زودتر سوار بر شتر شوند ،
اما حضرت زینب هر قدر سعی و تلاش کرد تا از امام حسین جدا شود نتوانت ، سرانجام از روی ناچاری و با قلبی زخمی و سینه ای ملتهب و دیدگانی اشک بار آخرین وداعش را با پیکر خونین برادرش حسین انجام داد.

سوگواری هر روز امام زمان بر مصائب و دردهای عمه اش حضرت زینب:
یکی از علما امام زمان را در خواب می بیند و از ایشان می پرسد: ای مولای من ! این کدام مصیبت از واقعه ی عاشوراست که صبح و شام برای آن خون می گریید؟
حضرت فرمودند : اسارت عمه ام زینب....