کار ما را ناله مشکل کرده است

کاروان در شام منزل کرده است

نازنینانى که نور دیده اند

در دل ویرانه اى خوابیده اند

غم بسى افزون ولى غمخوار نیست

کاروان را کاروانسالار نیست

عرش حق لرزان به خود از آهشان

شهپر جبریل ، فرش راهشان

نازدانه دخترى با صد نیاز

با دلى آکنده از سوز و گداز

سر نهاده روى خاک و، خفته بود

لیک همچون زلف خود آشفته بود

آنکه نسبت با شه لولاک داشت

جاى دامن ، سر به روى خاک داشت

چون که سر از بستر رویا گرفت

یک جهان غم در دل او جا گرفت

نازنینان ، جملگى در خواب ناز

کودکى بیدار، گرم سوز و ساز

بهر دیدار بیتاب شد

شمع آسا گریه کرد و آب شد

پاى تا سر حسرت و امید بود

ذره آسا در پى خورشید بود

گرد روى ماهش از غم هاله داشت

در فغانش یک نیستان ناله داشت

ناله اش چون راه گردون مى گرفت

چشم او را پرده خون مى گرفت

هر چه خواهى داشت غم ، شادى نداشت

طایر پر بسته آزادى نداشت

هستیش از عشق مالامال بود

گریه مى کرد و سرا پا حال بود

ناله اش چون در دل شب شد بلند

ناله جانسوز زینب شد بلند

گفت با کودک که بیتابى چرا؟

هستى زینب نمى خوابى چرا؟

عندلیب من ، چرا افسرده اى ؟

نوگل من از چه پژمرده اى ؟

بهر زینب قصه آن راز گفت

ماجراى خواب خود را باز گفت

گفت : در رویا پدر را دیده ام

دست و پا و روى او بوسیده ام

چون شدم بیدار، باب من نبود

ماه بود و، آفتاب من نبود

دید فرزند برادر خسته است

رشته الفت ز جان بگسسته است

درد را مى دید و درمانى نداشت

سر زحسرت روى دوش او گذشت

ناگهان ویرانه رشگ طور شد

آفتاب آمد، جهان پر نور شد

آفتاب عشق در ویرانه تافت

ذره آسا سوى مهر خود شتافت

لحظه اى حیران روى شاه شد

پاى تا سر محو ثارالله شد

از دل کودک که محو شاه بود

آنچه بر مى خاست دود آه بود

تا ببوسد، غنچه لب باز کرد

بیقرارى را ز نو آغاز کرد

بحر عشق او تلاطم کرده بود

دست و پاى خویش را گم کرده بود

ذره سان سرگرم ساز و سوز شد

محو خورشید جهان افروز شد

تحفه اى زیبنده جانان نداشت

رو نمایى غیر نقد جان نداشت

دید چون نور حسینى را به طور

مست شد موسى صفت از جام نور

آن چنان شد مست کز هستى گذشت

کار این مى خواره از مستى گذشت

ذره از روشن دلى خورشید شد

محفل افروز مه و ناهید شد

از شراب وصل شد سر مست او

متحد شد هست او با هست او

(دیگر از ساقى نشان باقى نبود)

(ز آنکه آن مى خواره جز ساقى نبود)

من چه گویم وصف آن عالى جناب ؟

(آفتاب آمد دلیل آفتاب