بابا!من این رامی فهمم که توفقط بابای من نیستی،بابای همه جهانی.

پدرهمه عالمی،امام دنیاوآخرتی،نو? پیامبری،فرزند علی وفاطمه ای،

پدر سجادی وپدر امامان بعدازخودتی،توبرادرزینبی!

من اینهارامی فهمم ومی فهمم که توبابای همه کودکان جهانی ومیفهمم که همه دنیابه تونیازمنداست.

اما الان من بیش ازهمه به تومحتاجم وبیشترازهمه،فرزند توام،دخترتوام،دردان? توام.

هیچ کس به انداز? من غربت ویتیمی ونیازبه دستهای تورااحساس نمی کند.

همه ممکن است بدون توهم زندگی کنندولی من بدون تومی میرم.

من ازهم? عالم به تومحتاجترم.

بی آب هم اگر بتوانم زندگی کنم،بی تونمی توانم.

تونفس منی بابا!توروح وجان منی.

بی روح،بی نفس،بی جان،چه کسی تا به حال زنده مانده است؟!

بابا!بیا ومراببر.