الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ(7)

فرشتگانى که حاملان عرشند و آنها که گرداگرد آن (طواف مى‏کنند) تسبیح و حمد پروردگارشان را مى‏گویند و به او ایمان دارند و براى مؤمنان استغفار مى‏کنند (و مى گویند:) پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است پس کسانى راکه توبه کرده و راه تو را پیروى مى‏کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار! (7)

در روایتی از امام باقر علیه السلام درباره قول خدای تعالی: « والذین یحملون العرش و من حوله. . . » آمده است که مقصود محمد و علی و حسن و حسین و ابراهیم و اسماعیل و موسی و عیسی صلوات الله علیهم اجمعین هستند؛ یعنی کسانی که حمل کننده عرش « علم خدا » هستند که رسول خدا و اوصیای اویند و کسانی که اطراف عرش هستند یعنی ملائکه خداوند را ستایش می کنند و . . .
در روایتی دیگر آمده است: اما عرش خدا که همان علم اوست چهار تن از اولین و چهار تن از آخرین آن را حمل می کنند. چهار تن اول عبارتند از: نوح و ابراهیم و موسی و عیسی علیهم السلام و اما چهار تن آخر: محمد و علی و حسن و حسین علیهم السلام هستند.
منابع
بحارالانوار، ج 24، ص 90، حدیث 5 و 8 و 11 - کنز جوامع الفوائد، ص