متن عربى :
مَصائِبٌ بَدَّدَتْ شَمْلَالنَّبیِّ فَفی
قَلْبِ الْهُدى اءَسْهُمٌ یَطِفْنَ بِالتَّلَفِ
وَناعِیاتٌ إِذا ما مَلَّ ذُو وَلَهٍ
سَرَتْ عَلَیْهِ بِنارِ الْحُزْنِ وَالاَْسَفِ
فَیالَیْتَ لِفاطِمَةَ وَ اءَبیها عَیْنا تَنْظُرُ إِلى بَناتِها وَبَنیها: ما بَیْنَ مَسْلُوبٍ، وَجَریحٍ، وَمَسْحُوبٍ، وَذَبیحٍ، وَبَنَاتُ النُّبُوَّةِ: مُشَقَّقاتُ الْجُیُوبِ، وَمَفْجُوعاتٌ بِفَقْدِ الْمَحْبُوبِ، وَناشِراتٌ لِلشُّعُورِ، وَبارِزاتٌ مِنَ الْخُدُورِ، وَلاطِماتٌ لِلْخُدُودِ، وَعادِماتٌ لِلْجُدُودِ، وَمُبْدِیاتٌ لِلنِّیاحَةِ وَالْعَویلِ، وَفاقِداتٌ لِلْمُحامى وَالْکَفیلِ. فَیا اءَهْلَ الْبَصائِرِ مِنَ الاَْنامِ، وَ یا ذَوِى النَّواظِرِ وَالاَْفْهامِ، حَدِّثُوا نُفُوسَکُمْ بِمَصائِبِ هاتِیکَ الْعِتْرَةِ، وَنَوِّحُوا بِاللّهِ لِتِلْکَ الْوَحْدَةِ وَالْکَثْرَةِ، وَساعِدُوهُمْ بِمُوالاةِ الْوَجْدِ وَالْعِبْرَةِ، وَتاءََسَّفُوا عَلى فَواتِ تِلْکَ النُّصْرَةِ. فَإِنَّ نُفُوسَ اءُولئِکَ الاَْقْوامِ وَدائِعُ سُلْطانِ الاَْنامِ، وَثَمَرةُ فُؤ ادِ الرَّسُولِ، وَقُرَّةُ عَیْنِ الزَّهْراءِ الْبَتُولِ، وَمَنْ کانَ یَرْشِفُ بِفَمِهِ الشَّریفِ ثَنایاهُمْ، وَیُفَضِّلُ عَلى اءُمَّتِهِ اءُمُّهُمْ وَ اءَباهُمْ.
ترجمه :
(( مصائبُ بَدَّدَتْ شَمَلَ النَّبىّ فَفى ...))؛ یعنى مصیبت هایى که کانون خاندان پیامبر را پریشان کرد و تیرهایى که در دل خورشید هدایت نشست و آن قلب بشریت را از کار انداخت . و فریادهاى طنین انداز زنان خبر از مرگ آنان مى داد و آن جناب را مخاطب مى ساخت و آتش سوزان حزن و اندوه و تاءسف را در دلش شعله ور مى ساخت .
اى کاش فاطمه و پدرش مى دیدند که دختران و فرزندانشان را پابرهنه کرده اند و عده اى را زخمى و و گروهى را اسیر و برخى را سربریده اند. دختران خاندان نبوّت گریبان چاک و مصیبت زده و با مویهاى پریشان از پشت پرده ها بیرون آمده و بر صورتهاى خود سیلى مى زنند و در غم از دست دادن حمایت گران و سرپرستان خود، صدا به نوحه و زارى بلند نموده اند.
اى مردم آگاه و اى انسانهاى تیزبین ، قتلگاه این خاندان را به یاد آورید و به بى کسى و غربت آنان و زیادى دشمنان ، نوحه سرایى کنید و با غم و اندوه دائم و اشک چشمانتان ، آنان را یارى نمایید که جانهاى آنان امانتهاى پروردگار جهان و میوه دل پیامبر مسلمانان و نور چشم فاطمه زهراء، هستند.
آنان کسانى اند که پیامبر با دهان مبارکش دندانهاى آنان را مى مکید و پدر و مادر آنان را از پدر و مادر خود، برتر مى دانست .