ترجمه :
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
حمد و سپاس خداى را که پرتوى نورش از افق عقلهاى ناب براى بندگانش ‍ متجلّى گشت و مرام و مرادش را به وسیله زبان گویاى سنّت و کتاب آشکار ساخت . آن خدائى که دل دوستان و دلباختگان خود را از چنگال دنیاى دلفریب رهانید و به سوى نورهاى سرورانگیز کشانید. این لطف براى شیفتگانش بى جهت یا جبرآمیز و الزام آور نبوده است بلکه از آن روى بوده که خداوند متعال آنها را قابل و لایق دریافت چنین الطاف و سزاوار آراستگى به چنین صفات نیکو و برجسته اى دانسته است . پس خداوند متعال راضى نشد که دلباختگان خود را گرفتار بیکارى و بلاتکلیفى ببیند لذا به آنها توفیق عمل به تکالیف را عنایت فرمود و در این عرصه موفّق شان ساخت ؛ به طورى که اولیاء اللّه به کردارهاى کمال پرور روى آوردند و از هرچه غیر او بود دل کنده و آسوده خاطر گشتند. روح آنها شرف خشنودى و رضاى خدا را دریافت تا اینکه اعماق دلهایشان متوجّه حق گردید و در سایه لطف و عنایت او آرام گرفت و سمت و سوى آرزوهایشان به فضل و کرم الهى سوق یافت . در وجود آنان سرورى سرشار مشاهده مى کنى که مخصوص دلهاى مطمئن به عالم بقا و آن سراست