حرکت کاروان عاشورائیان از مدینه به سمت کوفه
هشتم ذی الحجه سال 60 شروع هجرت عظیمی است که تا «لقد قام قیامته» تمام دوستداران آل الله را تحت تاثیر این حرکت عظیم به بلندای قامت جهان قرار داده است. هجرت کاروان عشقی که با طی هر منزل به خدا نزدیکتر شده تا در دهم محرم ـ عاشورا ـ و در صحرای تف دیده کربلا شاهد حلقوم بریده خون خدا باشد.
این مقطع از تاریخ به دلیل آنچه بر خاندان پاک رسول خدا(ص) اتفاق افتاده همواره مورد تکریم شیعیان در هر دوره ای بوده و توانسته است تاکنون همچون خونی جوشان در رگ های پیروان اهل بیت رسول بزرگوار اسلام جریان داشته و پویایی و حیات اسلام و تشیع را رقم بزند.
حرکت امام حسین (ع) از مدینه به مکه ، از مکه تا کربلا به سمت کوفه و تغییر مسیر از منزل اشراف به سوی کربلا ، سرشار از درس ها و آموزه ها و ظرافت هایی است که با مطالعه دقیق راه و حوادث آن آشکار می شود.
طول سفر از مدینه تا مکه و از مکه تا کربلا و شهادت در روز عاشورا حدود یک صد و شصت روز است . امام 27 رجب سال 60 هجری یعنی دوازده روز بعد از مرگ معاویه از مدینه به مکه هجرت نمود و روز سوم شعبان به پایگاه وحی ( یعنی مکه) قدم گذاشت. ماه های شعبان ، رمضان ، شوال ، ذیقعده تا هشتم ذی حجه ( یوم الترویه ) حدود صد و سی روز امام در جوار مکه اقامت داشتند . وسپس سفر شکوه مند و حماسی خود را برای آفرینش عظیم ترین حادثه تاریخ بشری آغاز کرده است .
بیست و چهار روز بعد از حرکت از مکه ، روز دوم محرم سال 61 هجری برابر با 11 یا 12 مهر سال 59 شمسی ، امام با کاروان و یاران و همراهان به کربلا رسید ، این فاصله حدود 430 کیلومتر بوده است که روزانه متوسط 20-16 کیلومتر راه سپری شده است .