وقتی که امام آمد، ستم رفت، شاه رفت و پلیدی و تباهی و سیاهی رخت بربست.

وقتی که امام آمد، لاله ها سر از خاک برآوردند و فرشی برای گام های پرصلابت او شدند.

وقتی که امام آمد، باغچه ها گل داد، دل ها شادمان شد و امت جشن برپا کردند. وقتی که امام آمد، عشق و ایمان را به ما هدیه کرد و ایثار را به ما آموخت.

وقتی که امام آمد، آزادی به خانه ها برگشت، ما استقلال خویش را باز یافتیم و جمهوری اسلامی با دست مبارک او بنیاد نهاده شد.
وقتی که امام آمد، تمامی امیدها و خوبی ها را با خود به ارمغان آورد.

پس مبادا «راه امام» را گم، و «کلام امام» را فراموش کنیم. همه مان بدانیم که اگر امروز، فجری داریم، از فروغ آن خورشید فجر آفرین است.

این روزها، روزهایی ماندگار و فراموش ناشدنی در تاریخ ملت بزرگ ماست، روزهای پیروزی انقلاب اسلامی است؛

انقلابی که رساترین فریاد تاریخ، یعنی امام امت، آن را رهبری کرد و به فرجام رساند و برای حفظ آن، با تمام وجود تلاش کرد.

انقلابی که مبتنی بر بینش عمیق توحیدی و الهام گرفته از انقلاب سرخ عاشورای حسینی بود، که در آن عده ای قلیل، با اعتقادی وسیع و راسخ، نیروهای کفر و باطل را شکست دادند و چشم قدرتمندان را خیره ساختند.

با پای گذاردن در دایره معنویت و ایثار و شهادت بود که فرزانگان خاک، از این سرزمین پاک، به سوی افلاک، پر گشودند و تا نهایت تاریخ جاودانه شدند.

یاد تمامی شهیدان انقلاب اسلامی همیشه سبز باد.

انقلاب اسلامى ما، یک قصه واقعى است که «یکى بود» آن با مستضعفان و پابرهنه ها و «یکى نبود» آن با مستکبران و زورگوها شروع مى شود.

صاحبان این انقلاب، به دور از دنیاى «دو نبش»ها و «سرقفلى»ها قیام کردند؛ آنهایى که رنگ سفره شان در طول این سال ها اگر کم رنگ تر نشده باشد، یک نواخت باقى مانده است.

آنهایى که صاحب چندین قبر در مزار شهیدان هستند و هنوز خود را مدیون انقلاب مى دانند. آنهایى که همیشه بدهکارند، ولى از انقلاب طلبى ندارند. آنهایى که همیشه بسیجى هستند.

آنهایى که لباس خاکى خود را عوض نکرده اند. کسانى که پاپوششان، کفش ملى است و لباس برادر بزرگ تر را مى پوشند. انقلاب به دل گرمى اینان، خود را بیمه مى کند.

یکى نبودها، انگل این مردمند و مسبب سفره هاى بى رنگ؛ آنهایى که کیسه هایشان را به قیمت جیب هاى خالى این مردم پر مى کنند. بر سکوى اول احتکار، فاتحانه مى ایستند و حسرت اجراى عدالت را بر دل پابرهنگان مى گذارند.

اینان با ارز مى بینند. با سکه هاى طلا مى شنوند. با زبان لمس مى کنند و هر چیزى را با بوى سرمایه مى چشند.

با این حال، همه اینها یک روز سکته خواهند کرد؛ آن روز که آقاى اصلى انقلاب با قدم هاى سبزش، ریشه این پلیدى ها را زرد کند.



اصغر عرفان
پایگاه حوزه

از اوج بروج حق سردار قیام آمد
بر شوق سماع جان، انوار امام آمد

طاغوت نگونسر شد با خاک برابر شد
شمشیر اناالحق چون بیرون ز نیام آمد

آن پیر پیام آور بت بر کن ولا گستر
بر گستره ای لبریز از خون و قیام آمد

گفتا که من آن بحرم کارام نمی گیرد
در مسلک بیداران آرام، خرام آمد

عنبر چکد از نامش، سر مقدم اقدامش
بر لحظه سرمستان اکسیر دوام آمد

پیک خبر بهمن سرداد به هر برزن
کای منتظران خیزید، خیزید امام آمد

«غلامرضا رحمدل»